Het leed dat demonstreren heet
Er zullen altijd mensen zijn die het niet met mij eens zijn. Laat ik het anders wat algemener stellen: er zullen altijd mensen zijn die het niet met elkaar eens zijn. Die lijnrecht tegenover elkaar staan. Israël of Palestina? Apple of Samsung? Brobbey of Zirkzee in de basis? Dit kan tot heftige discussies leiden, maar zolang het bij verbaal geweld blijft vind ik dat er niet zo heel veel aan de hand is. Maar soms hebben bepaalde voorstanders behoefte om hun verschil van mening op een andere manier te kunnen uiten. Bijvoorbeeld door demonstraties.
En dat is je goed recht. Als jij met een groep medestanders ergens voor, of juist tegen bent, moet je een plek kunnen krijgen om met spandoeken, borden, megafoons en weet ik veel wat voor middelen je ongenoegen te kunnen uiten. Jij krijgt je aandacht, daarna netjes je troep opruimen, en de volgende dag weer naar je werk. Ik hoef het niet met je eens te zijn, maar je hebt je moment gehad, en ik hoop vreedzaam aangepakt. Zolang je niemand tot last bent, krijg je wat mij betreft alle ruimte om je mening te geven. En dat gaat niet altijd even goed.
Want je zou maar een toerist zijn, op vakantie, onderweg naar Nederland. Maar je geplande dagje Amsterdam valt in het water omdat je bootje geen veilige toegang heeft tot de haven omdat er acties worden gevoerd bij een zeesluis. En als je al in Amsterdam was kon je het Rijksmuseum niet bezoeken omdat de ingang werd geblokkeerd door diezelfde activisten. Omdat dit museum gesponsord wordt door een bepaalde bank, die de fossiele industrie financiert. Bij diezelfde bank werd zelfs de weg geblokkeerd.
Begrijp me niet verkeerd, want ook al vind ik hun acties vaak te ver gaan, ze staan wél ergens voor. Een schonere wereld, daar kun je toch nooit tegen zijn? Maar ik vraag me dan iets af. Als het om de hele wereld gaat, waarom dan niet zulke acties over de hele wereld? Ik zie ze vooralsnog alleen in Nederland, waar de politiemacht nou niet echt snoeihard ingrijpt. Ik hoef geen brekende botten te zien of zo, maar als je het vergelijkt met andere demonstraties, die een stuk vredelievender verliepen, kun je alleen maar concluderen dat ze geen strobreed in de weg wordt gelegd.
Dus ik stel voor dat dit hele zooitje hun kunstjes gaat herhalen in, ik noem maar een land dat het nou niet echt nauw neemt met de zorg van het klimaat, China. Waar de kolencentrales als paddenstoelen uit de grond schieten. Ga daar maar eens een weg blokkeren in het spitsuur. Voor je het weet word je wakker in een heropvoedingskamp, of mag je met een ketting om je been kolen scheppen in één van die mijnen waar je zo fel op tegen bent.
Maar ik zou zo graag zien dat ze zouden demonstreren tegen iets waar ik me groen en geel aan erger. Plastic. En dan heb ik het niet over rietjes. Laat die alstublieft weer gewoon weer van plastic worden. Niemand wordt toch gelukkig van zo’n vochtige kartonnen lap in je bakkes? Ik dus ook niet. Nee, ik heb het over andere plastic dingen. Wel eens een paar sokken gekocht? Of gekregen met kerst? Dan behoeft geen verdere uitleg, jullie weten pre-cies wat ik bedoel. Die plastic krengen die je sokken bij elkaar houden. Waarbij je je in allerlei bochten moet wringen om die los te kunnen knippen. Ze zouden er een doos pleisters bij moeten leveren. Of een online cursus EHBO. Als die activisten dáár nou eens tegen zouden demonstreren. Want ik kies vaak de kant van rebellen. Star Wars, the Terminator, Braveheart, the Hunger Games. Om er maar een paar te noemen. Maar ik kan nou niet echt bekennen dat ik ook de kant kies van die weg blokkerende rebellen. Eerst sokken plasticvrij.
O ja, ik ben overigens voor Brobbey in de basis.
Foto: Willeke Veldman
