Ik zie ik zie wat jij niet ziet

Wisten jullie dat een goudvis het ziet als je naar de teevee zapt? Nee, niet aan de zenders die verspringen, maar aan het infrarood uit de afstandsbediening. De hele dag lui op de bank in het rond zappen is dus best zielig voor zo’n beestje. Van de andere kant, vroeger heb ik ook een aquarium met die vissen gehad, maar dat was voer voor mijn piranha’s. So who am I to judge. De goudvis ziet infrarood. Heb ik me ooit laten vertellen door een Nederlandse bioloog die een lezing gaf. En hij heeft er blijkbaar verstand van, dus ik geloof hem. Alhoewel, hij zei ook ooit eens dat een bepaalde haaiensoort niet zomaar aanvalt, en als ik mijn eigen ogen mag geloven heb ik toch écht het tegendeel gezien. Anyways, een goudvis kan dus andere dingen zien dan een mens. Net zoals zoveel andere diersoorten. Zoals bijvoorbeeld een kat. Dat dit beest meer dan prima in de duisternis kan zien is algemeen bekend. Dat het van dichtbij dan weer erg weinig ziet ook. Maar ik ben er achter gekomen dat het zicht van dit roofdier van een totaal andere orde is.

Wij hebben een kat. Elmo heet hij. Door mij later tot ‘Kwelmo’ gedoopt. Omdat ‘ie meer dan regelmatig het spreekwoordelijke bloed onder de nagels vandaan haalt. Maar ondanks alles blijft het een lieverd. Die het liefst bij ons op de bank komt liggen. Lekker gezellig. En is er geen plaats voor hem op de bank, dan zoekt hij een plekje ergens op de grond, dicht bij ons in de buurt. En dan kan hij urenlang blijven liggen. Totdat hij iets ziet wat hem triggert en hij in actie komt.

Wat onlangs weer een keer gebeurde, maar dit keer zag hij niet iets onder een kast, of bij de tafel. Nee, hij sprong op, en keek zwaar gefocust naar de muur. We keken gezellig met hem mee, maar wij zagen niets. Hij bleef kijken, totdat hij om de muur heen liep, de keuken in, naar de tuin. Daar bleek dus iets te zitten. Een kat kan dus blijkbaar door muren heen kijken. Hoe dan? Geen idee. Nou ja, ik heb wel een theorie.

Alles bestaat uit moleculen. Dus ook het water waar wij doorheen kunnen kijken. En de lucht. Wat nou als de ogen van een kat dusdanig zijn ontwikkeld dat ze tussen de moleculen waarvan een muur is gemaakt door kunnen kijken? Het zou een hoop verklaren. Dat onze lieve Elmo regelmatig sprintend met zijn kop tegen een dichte deur aanknalt zal heus wel een ándere logische verklaring hebben.

 

Foto: Willeke Veldman