Mijn reis naar Londen voor het Pokémon Center

Toen het nieuws naar buiten kwam dat er een Pokémon Center pop-up store in Londen zou openen, wist ik het zeker: dit jaar ga ik naar Londen. Toen de datum bekend werd gemaakt, hebben we (mijn vriend en twee vrienden) meteen onze reis naar deze hoofdstad geboekt. Normaal gezien boek ik nooit impuls-reisjes, maar dit móést gewoon.

Allereerst, wat is een Pokémon Center?

In de games en serie is een Pokémon Center het ‘ziekenhuis’ waarbij je je bewusteloze Pokémon weer gezond en levend kunt maken. In real life is het Pokémon Center een super grote merchandise shop, die helaas alleen in Japan te vinden is. Er stond er voorheen ook één in New York, maar deze is inmiddels omgetoverd tot een grote Nintendo Store – ook heel gaaf. Nu staat Japan absoluut op mijn bucketlist, maar ‘even’ daar naartoe vliegen is niet te doen. Dus wanneer er zo’n zelfde Pokémon Center in Londen – oftewel op één uurtje vliegen afstand – opent, dan moet die kans gewoon gepakt worden. Helaas gaat het om een pop-up store en zal de winkel na een maandje weer verdwijnen. Dus dat er een tripje naar Londen op zeer korte termijn gemaakt moest worden was een feit.

Op 18 oktober 2019 vond de grote opening plaats. Super gaaf – zo’n twee weken later zou ik me in diezelfde winkel bevinden. Dat ging echter niet zoals gepland.

Een rij van acht uur

Al tijdens het lezen van verschillende verhalen kreeg ik het een beetje benauwd: Mensen die 8 uur lang in de rij staan, heel veel uitverkochte artikelen, een óntzettend drukke winkel. Ai, dat klinkt niet zo best. En onze tickets waren al lang van tevoren geboekt. Maar goed: Pokémon Center of niet, van Londen ga ik sowieso genieten.

Eenmaal in Londen

Het is zaterdag. Ik heb enigszins een beetje uitgeslapen, want we kwamen gisteren pas laat in het hotel aan. Als een malle houd ik Twitter en Reddit in de gaten om de actuele wachttijd bij het Pokémon Center te checken, maar het voorspelde niet veel goeds: sommigen stonden gisteravond al in de rij en de wachttijd stond op zo’n 6 à 7 uur. We besluiten deze ochtend daarom niet naar het Pokémon Center te gaan, maar naar Camden Market. Hier geniet ik van een heerlijke lunch bij (basement tea). We besluiten hierna toch even naar Westfield winkelcentrum af te reizen, om te kijken hoe de rij zich heeft ontwikkeld.

Eenmaal aangekomen bij het Pokémon Center zien we hoe ver de rij doorloopt. Ik vraag aan de beveiliger hoe lang het nu wachten is en er wordt me verteld dat ik zeker rekening moet houden met 5 uur. Maar dat ik wel nú een keuze moet maken, want de rij sluit binnen nu en een paar minuten. Nope, dit gaan we echt niet doen. Ik probeer tevergeefs nog “ik ben van een Nederlandse blog en ik zou alleen maar even foto’s willen maken”, maar ook met deze poging kom ik niet binnen.

We verlaten Westfield, om vervolgens te genieten van alles wat Londen te bieden heeft.

Op de grond van een winkelcentrum

Ook zondag raast het nog even door mij heen ‘zou het nu minder druk zijn’, maar een simpele check op Twitter vertelt me wat ik stiekem al dacht: nog steeds die lange wachttijden. We besluiten het te laten voor wat het is. Ik geniet liever 8 uur langer van Londen dan dat ik 8 uur lang op de grond van een groot winkelcentrum zit.

Heel Europa had hetzelfde idee

Toch kriebelt het op zondagavond. Zou het op maandagochtend niet super rustig zijn? Ik bedoel, dan gaat menig kind naar school en de volwassenen werken. Mijn vriend en ik maken het plan om absurd vroeg op te staan en er een paar uur voordat de winkel opende in de rij te gaan staan. Toen we ’s ochtends vroeg aankwamen, zagen we heel Europa voor de deur van de winkel staan. Wij waren dus niet de enige met dit geniale idee. We vragen aan de beveiliging hoe lang de rij is, maar er wordt verteld dat we rekening moeten houden met 5 uur vanaf dat de winkel opent. Helaas gingen we dat niet redden, want we moesten ’s middags weer bij het hotel zijn voor onze taxi naar het vliegveld.

Wilde eekhoorns

We zijn daarom maar afgereisd naar Hyde Park, waar we wilde eekhoorns gingen spotten. Vervolgens hebben we heerlijk ontbeten bij een heel leuk tentje in een zijstraatje. Hierna hebben we lijnbus 453 genomen; dit is een lijnbus die onder andere langs de Big Ben, Picadilly Circus en Oxford street rijdt. Een super leuke ’tour’ voor de prijs van een lijnbusrit.

Vrede

Met mijn mislukte poging om het Pokémon Center te bezoeken heb ik eigenlijk wel vrede. Hoewel ik echt van Pokémon houd, ben ik ergens wel blij dat ik 5 tot 8 uur langer van Londen heb kunnen genieten dan wanneer ik wél in de rij was gaan staan. Daarnaast.. is 5 uur wachten het echt waard als je vervolgens in een kei drukke winkel terecht komt, waar alle must-have items al zijn uitverkocht en je maar met een Weedle-knuffel naar buiten gaat omdat je per se iets moet kopen omdat het anders zonde van de tijd is geweest? Nee.

We hebben in ieder geval een super tijd gehad in Londen, dit had ik voor geen goud willen missen. En wat betreft het Pokémon Center.. laten we hopen dat er een permanente winkel in Europa komt! En anders wordt het een reisje boeken Japan, ook niet verkeerd.