Het was een goede keuze om van een éénkamerappartement te verhuizen naar een spiksplinternieuw huurappartement met twee slaapkamers, maar die hoge huur iedere maand deed toch wel een beetje zeer. Kopen kon ik in mijn eentje niet, dus een andere keuze had ik eigenlijk niet.

Opeens een vriend

Totdat ik ‘opeens’ een vriend kreeg. Natuurlijk ga je de eerste maanden het niet echt hebben over samenwonen, maar naarmate je langer samen bent, komt dat onderwerp toch eens aan bod. Voor de gein onze inkomens eens ingevuld op zo’n website waar je je maximale hypotheek kunt berekenen en daar kwam eigenlijk best wel wat leuks uit.

In eerste instantie wilden we pas wat kopen over een paar jaar. Dan kon hij nog even lekker thuiswonen en volop sparen. Totdat we een rekensommetje erop los lieten hoeveel geld aan huur ik zou verbranden als we pas over 5 jaar zouden gaan kopen. Ruim 43.000 euro. Au. Zo’n bedrag los je liever af op je hypotheek dan dat je het iedere maand werpt in de portemonnee van je huurbaas, toch?

Energiezuinig

Toen zijn we ietsje serieuzer gaan kijken en hebben we eisen gesteld. We zijn beiden in een dorp opgegroeid, dus dat we in een dorp wilden wonen daar waren we snel aan uit. Daarnaast wilden we absoluut een nieuwbouwwoning of een gerenoveerde woning kopen, omdat dit beter is geïsoleerd en dus energiezuiniger is. Nu woon ik ook in een nieuwbouwwoning en dat is echt het beste wat me is overkomen. Daarnaast willen we minimaal 3 slaapkamers.

Op zich geen strenge eisen, maar nieuwbouwprojecten waren er in deze dorpen helaas niet te vinden. Dus ik schreef me in voor diverse nieuwsbrieven van makelaars en bouwbedrijven, om op de hoogte te blijven van verschillende projecten.

Voorbestemd?

Niet veel later kwam er opeens een prachtig gerenoveerde woning op ons pad. Twee minuten lopen van mijn werk in Halsteren. Vijf (slaap)kamers. Alsof het voorbestemd is! Ik ben in mijn pauze van mijn werk naar de desbetreffende makelaar gelopen om informatie op te vragen. Maar helaas: onze droomwoning was al in optie genomen door een ander stel. Balen!

Maar, zoals ik net zei: het was voorbestemd. Een paar weken later had het stel tóch geen interesse meer, omdat ze niet op gas konden koken het gebrek van een gasaansluiting in de woning. Ha, wie wil er in deze tijd nou nog op gas koken?! Ohh well, who cares. De woning was van ons! We tekenden de koopakte, we kregen een fles bubbels mee, maar echt iets te vieren hadden we nog niet. We wisten namelijk nog niet zeker of we de financiering rond konden krijgen. In theorie wel, maar in de praktijk misschien niet.

Dat had niets met de hoogte van ons gezamenlijke inkomen te maken, dat zat wel goed. Maar lang verhaal kort: vriendlief werkt onder een Zwitsers contract. De ING, waar ik het liefste een hypotheek had gewild, kon ons daarom niet verder helpen. Aankloppen bij andere banken had hoogstwaarschijnlijk hetzelfde resultaat opgeleverd.

We hebben daarom besloten om een hypotheekadviseur te benaderen, want die kent alle regeltjes net iets beter dan wij. Kost iets, maar dan heb je ook wat. Na ons eerste gesprek werd er wel een hoop duidelijk, maar alsnog bleef het heel onzeker of er een hypotheekverstrekker zou zijn die met ons in zee wilde gaan.

We besloten daarom het nieuws niet verder te delen dan onze ouders, want we hadden geen zin om straks iedereen te gaan vertellen dat de koop ontbonden wordt. Want, de pessimist in mij zag dat natuurlijk al vanaf heel ver aankomen.

Voorbestemd!

Maar, zoals ik al twee keer eerder heb benoemd: het was voorbestemd. Het was een lange en spannende weg, maar de hypotheekverstrekker ging uiteindelijk akkoord met onze aangeleverde stukken. YESSSS!

Vorige week hebben we de sleutel in ontvangst genomen. Daarna hebben we het toch ein-de-lijk samen gevierd en zijn we een hapje gaan eten bij Hemingway, het restaurant van De Draak, het oudste hotel van Nederland.

De huur van mijn huidige appartement is inmiddels opgezegd, nu maar hopen dat niemand voor de gein super dure merkkleding bestelt op dit adres.