Cats the movie, een ware kat-astrophe

Het grootste gedeelte van alle huishoudens in Nederland heeft huisdieren. Hoewel vissen met stip op nummer 1 staan, doen katten het ook bepaald niet slecht. Ook op het internet ontkom je er bijna niet aan, alles staat vol met leuke en grappige afbeeldingen van katten. Veel mensen houden van deze dieren, dan moet een film met katten wel een denderend succes zijn, toch? De musical waarop deze film gebaseerd is, loopt al bijna 30 jaar inmiddels!

Al sinds de eerste trailers uitkwamen, waren de reacties op de film erg negatief. Hoewel de lijst met acteurs en actrices veelbelovend leek, zagen de visuals zelf er helaas iets minder veelbelovend uit. Ik ga niet ontkennen dat het knap gedaan is, maar het deed me zelf sterk denken aan wat je zou krijgen als je met zo’n grappige app je gezicht op het lijf van je kat kan plaatsen. Ik vond het er een beetje onaangenaam uit zien. Toch stopte dit me niet om de film gewoon in de bioscoop te kijken.

Jellicle Cats gaan naar het Jellicle Ball

Ik moet toegeven, de film stelde me niet teleur; het was precies de flop die ik verwachtte te zien. Ik wil graag het verhaal uitleggen, maar ik weet niet of ik het ooit eerder zo moeilijk heb gevonden dan bij dit verhaal. Hoewel ik de musical nooit gezien heb, heb ik wel begrepen dat het verhaal grotendeels hetzelfde is gebleven, dus dit is niet per se de schuld van de film. Het kan zijn dat het concept in een theater beter tot zijn recht komt dan op een scherm.
In de film volgen we Victoria, een kat die op straat gedumpt wordt, die kennis maakt met een groep andere katten, Jellicle Cats. Wat dat zijn wordt niet uitgelegd, maar wat we wel te weten komen is dat ze allemaal graag zingen en dansen. Degene die het beste optreden geeft op het Jellicle Ball, krijgt de eer om herboren te worden en mag sterven door naar de hemel te vliegen. Ja, heel versimpeld gaat het hier om een sing-off voor katten, en de winnaar mag het loodje leggen. Natuurlijk komt er nog een kleine hindernis op het pad van de Jellicle Cats, maar daar zal ik niet te veel over verklappen. 

Exhibitionistische katten

Ook de effecten en visuals wil ik nog even wat aandacht aan wijden. Dit is hetgeen waar de film de meeste kritiek over heeft ontvangen, niet onterecht moet ik zeggen. Het ziet er erg apart uit, deze…katten. Echt katten kan je de personen eigenlijk niet noemen, want ze hebben dezelfde verhoudingen als mensen, maar dan wel met een staart en oren. Sommige katten dragen ook kleding, maar waarom de ene kat wel kleding draagt, en de ander niet is mij niet duidelijk. Is het in deze wereld normaal voor katten om kleding te dragen, maar hebben we te maken met een groep overwegend exhibitionistische katten? Of zijn er juist een paar erg vooruitstrevende katten die kleding een nieuw iets wilden maken? Na de 1 uur en 50 minuten die deze film duurde weet ik het nog steeds niet. Wat ik zelf erg verwarrend vond, was dat sommige katten met kleding deze soms opeens uit deden, en ze er zo naakt uit zagen. Dat is natuurlijk onzin, want de meeste katten in de echte wereld dragen ook geen kleding, maar iets hieraan klopte niet.
Verder was ook de omgeving wat verwarrend, het formaat van dingen in het bijzonder. Op het ene moment wordt de indruk gewekt dat de katten misschien wel een meter groot zijn, terwijl even later je een kat ziet met gigantisch bestek waardoor je denkt dat de kat zo groot als een uit de kluiten gewassen dwerghamster zou zijn. Veel hielp het niet dat er ook muizen en kakkerlakken voorbij kwamen, die overigens voor nog meer nachtmerries zorgen dan de katten zelf, die op een totaal andere schaal gemaakt waren dan de katten. 

Kat-chy

Wel moet ik toegeven dat de acteurs echt geprobeerd lijken te hebben er het beste van te maken. De zang en de dans heb ik niets op aan te merken, en de liedjes zelf waren erg kat-chy. Het is duidelijk dat er heel veel op is geoefend om echt iets heel erg moois neer te zetten, wat helaas teniet gedaan wordt door het uiterlijk van de katten, waardoor het moeilijk serieus te nemen is. Ik denk dat als de personages anders vorm gegeven waren, iedereen veel beter tot zijn recht had gekomen, maar de acteurs en actrices moesten roeien met de riemen die ze hadden. Of ik ooit nog Lord of the Rings kan kijken zonder te verwachten dat Gandalf begint te miauwen, weet ik niet, Sir Ian McKellen leek het gigantisch naar zijn zin te hebben als kat. Ook leek er van tevoren nogal wat hype te zijn ontstaan over het feit dat Taylor Swift een rol in de film had, maar wie op een hoofdrol voor de zangeres hoopte, zal teleurgesteld zijn. Volgens mij is ze 5 minuten in de film geweest, in een niet bijzonder belangrijke rol.

Raad ik jullie af om Cats te zien? Zeker niet. Hoewel de film op IMDB momenteel een 2.8 scoort, denk ik dat Cats best vermakelijk kan zijn. Als het je lukt om door de bijzondere vormgeving van de katten heen te kijken, je van catchy musicalnummers houdt of gewoon de trailers er helemaal niet zo slecht uit vindt zien, ga er dan gewoon heen. Ook is het volgens mij best leuk om de film te kijken met vrienden als je gewoon om iets wil lachen, maar alle ‘epic fail compilations’ op youtube al gezien hebt.

Kat-astrophe

Cats was hoe dan ook een hele ervaring. Hoe slecht het er ook uitzag, ik heb hartelijk gelachen en heb de hele film afgekeken, al geef ik toe dat ik in de laatste 5 minuten wel op de proef werd gesteld. Of ik na het zien van deze film nog op dezelfde manier naar mijn katten kan kijken als dat ik hiervoor deed, weet ik niet. Al met al, kan ik Cats in één woord samenvatten…Kat-astrophe.