Codenames

Een echte doordenker

Bij ons thuis houden we enorm veel van gezelschapsspelletjes. Helaas hebben wij het allemaal thuis erg druk, mijn zusje zit op kamers en mijn ouders hebben allebei een eigen bedrijf. Daarnaast werk ik full time tijdens mijn afstuderen. Maar! In de zomervakantie gaan we een paar weken kamperen en is het tijd voor allerlei nieuwe spelletjes. Onze aanwinst “Codenames”! Een spel waarbij je flink moet doordenken en je partner in crime door en door moet kennen.
Het spel is uitgegeven door White Goblin Games en duurt ongeveer 15 min per potje. Het is vanaf 10 jaar te spelen voor 2 tot 8 spelers. Wij vonden het zelf het leukste met 4 of 6 spelers.

Wat zit er in de doos

Zoals altijd zit er in de doos een speluitleg. 8 rode spionnenkaarten, 8 blauwe spionnenkaarten, 7 onschuldige bijstanders, 1 huurmoordenaar en 1 dubbelspion. Ook zitten er 40 sleutelkaarten in plus standaard en 200 kaartjes met een codenaam (op de achterkant van deze kaartjes staat steeds weer een andere codenaam). Er zit zelfs een zandlopertje bij om trage spelers wat aan te sporen.

Spelverloop

Er worden twee teams gemaakt, het rode en het blauwe. Binnen deze teams word een baas gekozen. De bazen van allebei de teams gaan aan de ene kant van de tafel zitten en de spionnen aan de andere kant. “De bazen” trekken random een sleutelkaart en zetten deze in het standaard. Nu worden er in rijen van vijf bij vijf (dus 25) codenaam kaartjes neergelegd. Op de sleutelkaart staan rode of blauwe lichtjes aan de zijden van de kaart, die bepalen welk team mag beginnen. Het team dat begint krijgt ook de dubbelspion, een extra rode of blauwe spion om nog een codenaam mee aan te duiden die geraden moet worden. Dit beginnende team moet dus 9 codenamen raden i.p.v. 8. Nu is het dus om de beurten de taak van de bazen om hints te geven over welke codenamen bij hun eigen team horen!

Op de sleutelkaart staan namelijk ook 25 hokjes. Deze zijn rood of blauw gekleurd, om de codenamen van de teams aan te geven. Er zijn ook wit/ grijze hokjes, deze geven onschuldige bijstanders aan. Ook is er een hokje zwart gekleurd, die staat voor de huurmoordenaar. De baas van het beginnende team mag in één woord noemen en daarna het aantal codenamen waarmee dit correspondeert, zoals “Stappen, 3”. Nu is het aan de spion van dat team om te raden welke van de codenamen hiermee bedoeld worden. De spion mag nu vier keer raden (het aantal dat de baas van zijn of haar team heeft genoemd plus 1) om de codenamen te vinden. Wanneer de spion een kaart aanwijst (zo duid je een definitieve keuze aan) pakt de baas de kaart die hiermee correspondeert volgens de sleutelkaart. Dit kan een spionnenkaart, onschuldige bijstander of de huurmoordenaar zijn. Als het een spion betreft van het eigen team, mag de teamgenoot nog eens raden (tot zijn of haar beurten op zijn). Word er iemand van het andere team of een onschuldige bijstander getrokken, dan word deze kaart erop gelegd en is het andere team direct aan de beurt (ongeacht het aantal keer dat je nog mocht raden). Word de huurmoordenaar aangewezen, dan is het spel klaar en heeft het andere team gewonnen. Pas dus goed op als baas zijnde dat je hint niet ook overeenkomt met de codenaam van de huurmoordenaar!

Pluspunten

Het spel heeft een heel simpel principe wat makkelijk te volgen is. Een ander voordeel is dat je elkaar beter leert kennen door de verbindingen die een ander in woorden ziet. Wat ik misschien nog wel het grootste pluspunt vind is dat het spel elke keer anders is. Bij veel andere spellen zoals bijvoorbeeld “Ik hou van Holland” of “Wie is de Mol” kun je ze maar een paar keer spelen voor je de antwoorden allemaal hebt gehad of gehoord. Dit maakt dat het spel na misschien 6 keer spelen eigenlijk al niet meer leuk is. Omdat je bij “Codenames” zo veel verschillende kaartjes hebt die op zoveel manieren te combineren zijn maakt het bijna onmogelijk om 2 dezelfde spellen te spelen. Zelfs de sleutels zijn er in overvloed, die je ook elk weer op vier verschillende manieren in de houder kan steken voor verschillende uitkomsten. Nogmaals ook als je echt verslaafd raakt aan dit spel zijn geen twee potjes hetzelfde!

Minpunten

Wanneer je het spel speelt met mensen die je minder goed kent moet je veel algemenere omschrijvingen bedenken, wat ik persoonlijk minder leuk vind. Zo kan Lissabon voor iemand die je minder goed kent een hint zijn voor de woorden zon, vakantie en Portugal. Terwijl het voor je beste vriendin misschien wel hint naar een vakantie die jullie maakten naar Lissabon en staan voor woorden als pechhulp, snelweg en bakker. Omdat jullie onderweg de ANWB moesten bellen midden op de snelweg of de broodjes van de bakker naast het hotel zo lekker waren. Dit maakt dat het voor de andere partij lastiger word om te bedenken welke woorden bij het andere team horen en die zij kunnen laten liggen. Mijn tip, speel het spel in team waarbij je vooral je teamgeno(o)t(en) goed kent! Overigens bleek ons zandlopertje het niet zo goed te doen, maar eigenlijk gebruikten wij deze tot nu toe nog steeds niet.