Ik eet iedere week gratis bij een (luxe) restaurant. Ja, gratis.
Iedere week uit eten, de ene keer nog luxer dan de andere keer. Wie wil dat nou niet? Als medewerker van een regionale krant heb ik de kans gekregen om verschillende restaurants uit de regio te mogen bezoeken. Gratis.
Hoe ben je aan deze baan gekomen?
Ik begon in 2017 bij de regionale krant als grafisch vormgever/fotografe en ondersteuning in de redactie. Op de redactie zijn we altijd bezig met het verzinnen van leuke content voor de krant en er werd mijn collega’s en mij gevraagd of wij eens iets kunnen verzinnen wat én leuk is voor de lezer én waar de krant commercieel gezien ook nog iets aan over houdt. Ik stelde voor om restaurants te gaan recenseren. Mijn baas vond het een leuk idee, maar er zat natuurlijk een ‘maar’ aan. Recensies kunnen negatief uitpakken en negativiteit past niet zo heel goed in onze goed-nieuws krant. Hierom hebben we besloten om ons te focussen op de positieve punten; hierdoor worden de stukjes ook meer wervend dan kritisch. En dat past perfect bij ‘onze’ krant.
Ze hebben jou hiervoor gekozen.. jij bent een echte kenner dus?
Nouja, eigenlijk niet. Ik ben geen professioneel restaurant recensente. De stukjes die ik over restaurants schrijf zijn niet uit professioneel oogpunt geschreven, maar puur bedoeld als een omschrijving van een ervaring van een individu die ergens een hapje gaat eten. Ze hebben mij gekozen hiervoor omdat het simpelweg mijn idee was en ik de uitvoering op mij wilde nemen.
Heb je wel eens ergens gegeten waar het ontzettend slecht was?
Ja. Ik was een keer bij een restaurant waar de eigenaar ontzettend onaardig tegen me was en het eten zelf was ook niet echt super, helaas. Gelukkig werkte er een schat van een serveerster en zij heeft er nog het beste van kunnen maken.
Maar dat kan nooit een positief stukje zijn geworden, toch?
Ik ben er niet om restaurants dusdanig af te kraken zodat ze geen gasten meer krijgen. Ik zie het als uitdaging om een negatieve ervaring om te zetten in iets positiefs. Wanneer bijvoorbeeld het eten niet heel goed was, leg ik de focus op de leuke bediening of de gezellige uitstraling die het restaurant heeft. Maar ben ik lyrisch over een gerecht, dan kun je mijn enthousiasme wel erg goed teruglezen. Tussen de regels door kun je dus prima lezen waar het eten onwijs goed was of waar juist de sfeer tiptop in orde was.
Wat is een echte no-go voor een restaurant?
Chagrijnig personeel. Dan zit ik gewoon niet meer op m’n gemak te eten.
Ben je een mystery guest of weten de restaurants vooraf dat je van de krant bent?
Het wordt vooraf besproken dat ik langskom. Met als gevolg dat restaurants soms hun uiterste best gaan doen. Dat is best wel grappig en voor mij natuurlijk extra leuk.
Bestel je altijd a la carte?
Dit probeer ik zo veel mogelijk niet te doen! Er zijn restaurants die uit eigen initiatief een ‘verrassingsmenu’ voor mij maken, maar de meeste restaurants overhandigen mij gewoon de menukaart. Soms vraag ik zelf of ze mij willen verrassen en anders vraag ik wat de aanraders zijn zodat ik daaruit een keuze kan maken.
Wat is je favoriete restaurant?
Ik ben bij twee restaurants geweest waar ik een Bib Gourmand menu voorgeschoteld kreeg. Bib Gourmand is een onderscheiding die Michelin geeft aan restaurants die een 3-gangenmenu aanbieden voor €37,- of minder en die voor dat bedrag ook nog in kwaliteit voldoen aan de Bib Gourmand eisen. Je kunt het zien als een rang onder één Michelinster. Topkwaliteit dus. Eigenlijk niet heel goed te vergelijken met ‘normale’ restaurants, vandaar dat ik ze ook niet openbaar benoem of vergelijk.
Ga je alleen?
Nee! Ik mag altijd iemand meenemen.
Zijn er ook minder leuke kanten aan dit werk?
Je zou het niet verwachten, maar: ja! Vorig jaar ben ik bij 26 verschillende restaurants geweest, dit jaar heb ik sommige restaurants voor een tweede keer mogen bezoeken. Super leuk, maar het is wel lastig om daar dan een origineel stuk over te schrijven. Dan zit ik echt een uur vast in een writer’s block, heel vervelend. Daarnaast, wanneer je iedere week ergens anders uit eten gaat, is het speciale er een beetje vanaf. Maar goed, dat klinkt een beetje verwend. En dat is het eigenlijk ook.
Wat is het meest bijzondere wat je hebt meegemaakt?
Ik liep bij de supermarkt in het dorp waar ik ben opgegroeid en ik word aangesproken door een vrouw die ik niet kende: “Hey! Jij staat iedere week in de krant, jij gaat altijd eten!” Ik kende haar totaal niet, maar zij mij dus wel. Dat vind ik echt heel speciaal om mee te maken.
Hoe vaak ben je uit eten geweest?
Vorig jaar zo’n 26 keer, dit jaar tik ik net niet de 20 aan denk ik. De rubriek staat nu op een laag pitje, omdat heel erg langzaam de kerst er weer aan komt; restaurants zijn dan wat drukker dan normaal. Of ik er volgend jaar mee door ga, is ook voor mij nog een verrassing.
Ik schrijf dit artikel natuurlijk niet zomaar; ik zal de komende tijd de artikelen die ik voor de krant heb geschreven ook hier publiceren! Dus ben je benieuwd: stay tuned!
