Lang geleden, toen ik nog mijn wildeharen had, of überhaupt nog haar, gingen we vaak als het lekker weer was meteen groep vrienden zwemmen in een grote plas water dat ons dorpje rijk is. Er zat altijd een stel tussen dat, als we op een zondagmiddag belden of ze meegingen, zei dat ze niet konden omdat er een Formule 1-race was. Wat een onzin vond ik dat. Het is mooi weer, en dan ga je binnen zitten? Je kunt toch ook ’s avonds een samenvatting kijken? Ik begreep het niet. Oké, er reed een Nederlander genaamd Jos Verstappen mee, maar om daar nou voor thuis te blijven?

Jaren later kreeg ik via mijn werk een uitnodiging van een Italiaans bedrijf dat de reserverijder van Ferrari sponsorde. Ik was hun contactpersoon, dus als ik wilde mocht ik met een handjevol collega’s mee naar Spa dat weekend, waar het Formule 1-circus was neergestreken. Och, waarom ook niet. We hadden mooie plekken gekregen, recht tegenover de pitbox van Michael Schumacher. Er waren destijds op zaterdag nog twee vrije trainingen, maar door de heftige regenval ging die dag de eerste vrije training niet door. En aangezien we te laat op het circuit aankwamen misten we dus niets. We namen plaats op onze stoeltjes, zwaaiden nog even naarder Michael, en wachtten geduldig op vrije training nummer twee.

We hadden oordopjes bij ons, maar naïef als ik was deed ik die nog niet in. Het geluid vond ik namelijk wel meevallen toen de eerste auto wegreed uit de pitstraat. Totdat dat ding op volle snelheid langs ons reed… Wat een geluid! Ik heb thuis een behoorlijke set-up wat geluidsinstallatie betreft, maar het daadwerkelijk meemaken op het circuit blijft ongeëvenaard. Snel die oordoppen in, het bloed moest immers ín mijn oren blijven, en verder genieten. Later op de dag kwalificeerde Schumacher zich als eerste. En Jos Verstappen? Die bungelde ergens onderaan de timetable. Die kon weinig potten breken in die auto. Aan zijn talent lag het niet, dat had hij al bewezen na twee podiumplaatsen en legendarische regenraces. Nee, ik wist zeker dat de naam ‘Verstappen’ nooit meer in de punten zou eindigen. Wist ík veel.

Ik was in elk geval meteen verkocht aan die sport. De wekker werd er zelfs voor gezet. Ik bleef er voor thuis. En als iemand belde of ik iets leuks wilde gaan doen als er een race was donderde ik hem zonder pardon uit mijn vriendengroep. De passie zat behoorlijk diep. En als er een Nederlander meereed vond ik het net iets leuker. Na Jos kwamen Christijan Albers, Robert Doornbos en Guido van de Garde. Maar die reden allemaal voor teams die niet echt konden strijden voor de punten. Ja, Doornbos mocht nog eens de laatste races instappen in een Red Bull, maar de kans dat je tijdens het seizoen bij een ander team komt te rijden en dan meteen voor het podium strijdt is nagenoeg nihil. Nogmaals, wist ík veel.

En dan was daar ineens Max Verstappen. Nou ja, ineens. Ik volgde dat kereltje al toen hij nog kartte. In de krant stond wel eens een kadertje ergens weggestopt op een pagina waarin stond dat hij weer eens een race had gewonnen. Ben hem toen al in de gaten gaan houden. En toen ging hij Formule 3 rijden. Waar zijn talent niet onopgemerkt bleef en hij het jaar erop een zitje kreeg in de Formule 1. De rest is bekend. De Formule 1 is er leuker door geworden. En worden we heerlijk verwend door veel Formule 1 op tv. Alle vrije trainingen, uiteraard de kwalificatie, de race met bijbehorende voor- en nabeschouwingen, en het Formule 1-café. Waar zelfs mijn vriendin de hele dag naar uitkijkt, mazzelpik die ik ben.

Maar dat is nu allemaal klaar. De donkere dagen staan voor de deur. De dagen zonder Formule 1. En natuurlijk krijgen wede traditionele jaaroverzichten, en zullen er ongetwijfeld weer wat races worden herhaald. Maar dat is toch niet hetzelfde als toeleven naar de race die over een week op het programma staat. Nee, ik moet het de komende maanden zonder die gezonde spanning doen. En dan komen de wintertests en weten we hoede team er voor staan. En tot die tijd? Dan vermaak ik me wel met online racen op de PS4. Waar ik dezelfde onzin straffen krijg als de coureurs in het eggie. Wat dat betreft hebben ze bij Codemasters goed gekeken naar de FIA. En met een beetje mazzel is de Kerstman mild met me, en vind ik onder de kerstboom een raceseat met bijbehorend racestuur. Om de kille dagen van de winter wat draaglijker te maken.

Foto: Willeke Veldman