Karma is a bitch – Stem op mij (8)
Het zal niemand ontgaan zijn. De corona heeft ons waar het ons hebben wil. In een houdgreep waar we voorlopig niet uitkomen. Het complete dagelijkse leven is ontregeld. Wie thuis kan werken werkt thuis, en wie thuis kan blijven blijft thuis. Heb je een kuchje of een verkoudheid? Ook thuisblijven. Je mag maar met een beperkt aantal mensen de straat op, en zelfs aan bezoek thuis ontvangen zit een maximum aantal deelnemers. En kom vooral niet te dicht bij elkaar, want corona houdt blijkbaar niet van afstanden afleggen. De luie rotzak. Het hebben van corona schijnt te voelen alsof je lichaam in brand staat. Er is dus iemand die én besmet is geraakt met corona én die in brand heeft gestaan. Anders kunnen ze toch niet weten of dat hetzelfde voelt? Voor die arme persoon mogen ze best een Girootje 555 of zo voor openen.
Het is een serieuze zaak. De ziekenhuizen draaien overuren. Ambulances leveren zowat non-stop patiënten af. Mochten ze maar een dertigtal kilometertjes per uur harder, dan hadden ze wat meer tijd over misschien. Maar het is niet anders. Dan maar zo snel als toegestaan de patiënt richting het ziekenhuisbed brengen. Met gevaar voor eigen gezondheid. Want ook met het aantal besmette verplegers gaat het hard. En in zo’n bed terechtkomen is wel het laatste wat ze op dit moment willen.
Want op het aantal bedden zit een limiet. En je wilt er wél een vrij hebben op het moment dat iemand zo’n bed nodig heeft. Daarom werd ik ook zo kwaad toen ik een bepaald bericht las. Jongeren hielden fuck-corona feesten onder het mom van ‘Wij zijn jong, en gaan er toch niet dood aan. Lekker puh.’ Maar hoe heet dat ene ook alweer? Oh ja, karma. Want een aantal feestvierders belandde op de intensive care. The joke’s on you zou ik bijna willen zeggen, maar als je er goed over nadenkt is hier niets grappigs aan. Om twee redenen niet. Ze houden namelijk een bed bezet waar ik liever iemand in zie liggen die níet bloed-egoïstisch is, én het kost de verpleging weer handenvol tijd. Gelukkig worden de deelnemers van dat soort feesten op de bon geslingerd.
En dat laatste was inderdaad sarcastisch. Want het is toch lachwekkend dat mensen die moedwillig bij elkaar komen en daardoor grote kans lopen om besmet te raken er met een bekeuring van af komen? Er gaan mensen dood aan dat virus! Poging tot doodslag lijkt mij wel een mooie in zo’n geval. En degene die na zo’n feest in een ziekenhuisbed belandt? Betaal zelf je ziektekosten maar. En ga als je weer beter bent maar een paar ambulances wassen.
Stem op mij.
Foto: Willeke Veldman
