Open brief

Vrienden van de politie,

Ik heb een briljant idee. Kom eens een dagje bij mij in de straat controles uitvoeren. En dat kan op van alles zijn. Bijvoorbeeld op snelheid. De manier waarop sommigen de straat in komen rijden, ik denk dat na Assen en Zandvoort de gemeente Bergen op Zoom óók een F1-licentie mag aanvragen. Ze komen hier zo hard de bocht omscheuren, dat als ik wil wegrijden van de parkeerplaats ik eerst via de app check of mijn levensverzekering nog wel in orde is. Ik gok dat van het bedrag dat aan bekeuringen op die dag wordt binnengehaald de gehele A58 kan worden voorzien van een extra rijstrook. Is het fileprobleem meteen voor een gedeelte opgelost. En ik weet het, de situatie in de straat is niet ideaal. Je komt van de snelweg af, dus de snelheid zit nog in het koppie, wat zich weer vertaalt naar het gaspedaal. Aan het eind ligt een spoorwegovergang, dat al dicht gaat als de trein amper vertrokken is uit Vlissingen. Dus mensen raken ongeduldig, en gaan malle dingen doen.

Pak als jullie er toch staan meteen het handheld gebruik van mobiele telefoons aan, want het is wachten op de dag dat zo’n gsm-zombie een scholier van zijn/haar stalen ros afrijdt. Die overigens ook niet onschuldig is in dit verhaal, want aangezien de aandacht meer op de smartphone ligt dan op de weg, kan het niet anders dan dat het verkeer in de gaten wordt gehouden via een app of iets dergelijks. Dat andere fietstuig dat de regels negeert en zonder blikken of blozen de straat oversteekt mag van mij meteen worden doorverwezen naar Bureau HALT. En dan die fietsers die geen hand uitsteken om richting aan te geven. Waarom is dat? Geen zin? Nooit aangeleerd? Of zitten ze met zoveel onbalans op die fiets dat ze omdonderen als ze het wél doen? Je wacht netjes tot ze oversteken, en dan slaan ze gewoon af. Kunnen we in zo’n geval het good old Lik-Op-Stuk beleid niet invoeren, en ze bij de volgende afslag alsnog ongestraft van de fiets rijden?

En natuurlijk, ik ben ook wel eens mijn boekje te buiten gegaan. Zo heb ik ooit een vrachtwagenchauffeur uit het Oostblok ingehaald op een plek waar het ei-gen-lijk niet zo verstandig was. Blijkbaar dacht hij dat de maximumsnelheid van 30 ook moest worden omgerekend naar Zloty-waarden of zo, dat verklaart in ieder geval de 7 keiharde kilometertjes per uur die hij reed. Maar goed, ik ben hem dus voorbijgegaan. Boefje dat ik ben. Gelukkig kan ik me meestal wél inhouden. Laatst nog, er zat een groepje meiden op een bankje in het park. Eén ervan smeet een leeg blikje schaamteloos het grasveld op, terwijl er gewoon een vuilnisbak naast haar stond. Ze zag dat ik het had gezien, en de blik in mijn schitterende ogen zei eigenlijk al voldoende. Het interesseerde haar niets. En dan kan ik er wel op af lopen, en haar er daar nog eens op aanspreken, maar voor je het weet gaat er een filmpje rond op internet dat ik dat wicht in het water smijt.

Mijn punt is denk ik wel duidelijk. Ik erger me er nogal aan. En zeker als ik in de auto zit. En dan kan ik mijn ergernissen wel een stapje voor zijn en zelf mijn rijbewijs door de versnipperaar halen zodat ik me in ieder geval niet meer achter het stuur druk kan maken. Maar wat moet ik dan? Het openbaar vervoer is voor mij geen optie, want ik kom graag ergens op tijd aan. Gaan lopen? Fietsen? Dat betekent dat ik moet bewegen. Ik trim mijn baard al twee keer in de week. Dus, zullen we het gewoon doen? Een dagje controleren bij mij in de straat? Dan zorg ik voor koffie en gebak. Koffie voor jullie. Gebak voor mij.

Foto: Willeke Veldman