Als ik ergens een hekel aan heb, dan is dat te laat komen. Hier heb ik vroeger één of andere vage angst voor ontwikkeld, waardoor ik nu nog steeds last heb van nachtmerries. Als ik een belangrijke afspraak heb, droom ik de nacht ervoor áltijd dat ik me heb verslapen. Dit resulteert overigens wel in het feit dat ik op belangrijke dagen altijd drie uur voor m’n wekker wakker schrik en daarom op tijd kom. Dat dan weer wel.

Verlegen

Waar die angst vandaan komt? Vroeger was ik extreem verlegen. Ex-treem. Het is niet dat ik onbeleefd was, maar dat ik geen ‘dankjewel’ durfde te zeggen tegen de slager wanneer ik een plakje worst kreeg, had te maken met dat ik het niet dúrfde. Ik was zo’n meisje dat zich liever achter het been van mijn moeder verstopte. Maar ja, dan ga je groeien en dan is het been van je moeder geen optie meer. Dan leer je om bepaalde situaties gewoon te vermijden.

Wat dat met te laat komen te maken heeft? Stel je voor: je bent extreem verlegen en je komt te laat op school. Je loopt in je eentje door de gangen van de leeg lijkende school, op weg naar het juiste lokaal. Met trillende handen open je de deur en het eerste wat je ziet zijn 56 ogen. De docent vraagt enkel “waarom ben je te laat?” maar eigenlijk voelt het alsof je voor publiek van 5.200 man een lezing aan het geven bent over een veel te moeilijk onderwerp. Zonder kleren aan. In het Frans. Verlegen zijn is echt de hel.

Dus wanneer school om 9.00 uur begon, was ik om 8.20 al aanwezig. Just in case. Moest ik een keer naar de dokter ’s ochtends? Dat meldde ik me het liefst gewoon heel de dag ziek, zodat niet weer 56 ogen je de dood in staren. Maar goed, ziekmelden mocht natuurlijk niet van mama.

Toekomst

Op een gegeven moment groei je op en ben je over je verlegenheid heen. Maar niet over de angst om te laat te komen. En dat is best lastig. Hoe ouder je wordt, hoe meer verantwoordelijkheid je hebt. Opeens moet je alleen naar de dokter, tandarts en dat soort afspraken. Opeens heb je te maken met sollicitatiegesprekken en hangt je hele toekomst van één zo’n gesprek af. En dan word je wakker, is het 9.30 uur, terwijl je gesprek om 9.00 uur al was. Te laat gekomen voor je perfecte toekomst. Een nachtmerrie. En dan word je wakker en is het nog maar 5.30 uur, want het bleek letterlijk een nachtmerrie te zijn. En kun je niet meer slapen.

Maar soms heb je het zelf niet in de hand. Toen ik nog geen auto had, reisde ik veel met het openbaar vervoer. Ik ben een controlfreak, maar je lot in handen van de NS leggen wanneer je op tijd in Amsterdam moest zijn voor een belangrijke persbijeenkomst is voor mij een goed voorbeeld van risico’s nemen. Living on the edge. Minimaal een uur te vroeg vertrekken om eventuele vertraging op te vangen. Om vervolgens natuurlijk een uur te vroeg op locatie aan te komen. Maar dat nemen we maar voor lief.

Vliegen

Nu ben ik ergens wel blij dat ik nooit als blogger ben doorgebroken. Ik zie een Mascha Feoktistova de hele wereld overvliegen omdat ze afspraken heeft in het buitenland. Waar je met de trein in het ergste geval 2,5 uur vertraging kan hebben, kun je met het vliegtuig zelfs dágen vertraging hebben. In uitzonderlijke gevallen natuurlijk. Nu ga ik niet vaak met het vliegtuig, maar ik zou meteen in de stress schieten bij het idee alleen al dat ik ergens zie staan vertraging vlucht: 3 uur. Stel je voor, je komt 3 uur te laat op je afspraak en het is dan niet eens je eigen schuld. Gelukkig kun je via Airhelp wel een compensatie aanvragen voor je vertraagde vlucht, om de gelopen schade te beperken. Dat is dan wel weer fijn.